2-3 ปีหลัง ใครๆ ก็พร่ำพูดถึงเชียงใหม่ ...
ว่าเป็นความลงตัวของ คนเมืองที่กระแดะอยากปลีกวิเวก แต่ยังแรดจะอาบแสงสีและความเจริญ ไอ้เราก็โง่เชื่อเค้า !!!
อู๊ย.. ดูตามเว็บไซต์เห็นจากสื่อโน่นนี่ ต๊ายตาย สวยโคตร เก๋ชาติ ฮิปสุดตรีน
จากนั้นก็ตัดสินใจ ด้วยมันสมองก้อนน้อยๆ ในหัวกลวงๆ ว่า
นี่แหละ เมืองในฝันของคุณกรู ......เอ้อ เอากะกรูดิ
อันที่จริงเคยมีโอกาสได้เอาฝ่าตีน ประทับลงแผ่นดินเชียงใหม่มาบ้าง แต่เป็นทริปแบบสายฟ้าแลบ คือลงเครื่อง แล้วขึ้นดอย แล้วขึ้นเครื่อง กลับกรุงเทพฯ <<< ไปหาพระแสงอารายฟระ <<< ไปทำงานนั่นเอง เหอๆ
จนได้มีโอกาสได้ เอาขาโก่งๆ เดินกวัดแกว่ง เยี่ยมเมืองเชียงใหม่ อีกครั้ง ด้วยความตื่นเต้น และคาดหวังว่า มันต้องเป็นเหมือนที่คุณกรูฝันใฝ่ไว้ใหญ่โต แต่แล้วก็...
เฮ้ย !!!! อะไรกันเนี่ย บ้านนอกบ้าอะไรวะ รถแม่งเยอะกว่าปริมณฑล นนทบุรี บ้านกรู ผู้คนหน้าตาอินเทรนด์แต่งตัวเหมือนหลุดมาจากแคทวอร์ค ดูไปแม่งเดิ้นกว่าเด็กสก๊อย แถวสยาม ร้านรวงก็สุด ฮิป นั่งจิบชากาแฟ ชิลชิล ยังกะอยู่แถวปารีส ตกกลางคืน ผับ บาร์ อัลคาซ่า เปิดกันเกลื่อนเมืองมีทุกซอกซอยหย่อมหญ้า ที่สำคัญ ... อากาศเป็นพิษ มีฝุ่นควัน หนาแน่น เหมือนกทม. แถบชานเมือง ย๊ากกกกกกกกกส์ ที่นี่ที่ไหนว้อย !! >_< กรูต้องการบรรยากาศชนบท คนไทยแท้ บรรยากาศแบบดั้งเดิม กรูขอมากไปไหมเนี่ย เฮ้อ....
สุดท้าย ก็หอบเอาความฝันเหี่ยวๆ ลมหายใจหอบๆ กลับมานั่งทบทวน ที่เมืองหลวงของเรา เออหนอ ถ้าเชียงใหม่มันเหมือนกรุงเทพฯ ขนาดนี้ กรู...จะถ่อถอก สังขารชราไปอยู่ทำไมวะ กรูอยู่เนี่ย ก็มีร้านกาแฟให้นั่ง มีเหล้าให้ดื่ม อากาศก็ไม่เลวร้ายไปกว่ากัน
แม่งเอ๊ย ... เชียงใหม่ ฝันร้ายๆ ชัดๆ เลยมรึง...
