เออ ... เคยได้ยินมานานว่า
ผู้หญิงอายุ 30 คือช่วงวัยที่ผู้หญิงจะค้นความสุขจากตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง
ถุย!! เหม็นขี้ฟันไอ้คนพูด ใครมันจะมีความสุขตอน 30 วะ ???
แล้วตอน 30 ชีวิตคุณกรู คุณมรึง และคุณคนคิดทฤษฎีสุขีสุโข
ตอนเข้าสู่วัยเลข 3 จะเป็นยังไง
กำลังทำอะไร แล้วมันจะมีความสุขขึ้นได้ยังไง??
ขากถุย ทฤษฎีสุดเพี้ยน คิดไปได้นะมรึง !!!
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง <<< เออ มันอาจะเกินนิดหน่อย
แต่ประเด็นก็ คือ กูรู้สึกเบิกบาน แสนสบายใจ และเป็นอิสระอย่างบอกไม่ถูก
นี่นะหรือ คือ ทฤษฎีสุข 30 ....
ว้าว !! สิ่งที่รู้สึกค้นพบไม่ใช่ตัวตนอย่างที่ใครบอก
แต่เป็นความรู้สึก หยุดนิ่ง ...นิ่ง ... นิ่ง มันรู้สึกเบา บาง พริ้ว
และที่สำคัญ คือ รู้สึก "หยุด"
หยุดคิดฝันเรื่องเป็นไปไม่ได้
หยุดเฝ้ารอในสิ่งที่ไม่มีวันมาถึง
หยุดคาดหวังกับสิ่งที่เราไม่สามารถทำได้
หยุดดิ้นรนในสิ่งทีมีผลลัพธ์แค่เหนื่อยเปล่า
หยุดค้นหาบางสิ่งในความว่างเปล่า
หยุดดันทุรังเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่ทำเพื่อความสะใจ
หยุด หยุด หยุด หยุด
หยุด คิดทบทวน...และปรับเปลี่ยน
อาจเปลี่ยนไม่ได้มาก
แต่อย่างน้อย ก็รู้สึกหายเหนื่อย ไม่ต้องหอบแฮ่กๆเป็นหมาอาบแดด
ไม่ต้องพุ่งปรี๊ด ปรอทแตก
แล้วเหลือบตามองเห็นโลกในมุมที่แปลกไป
...ทำไม รู้สึกว่าโลกนี้บิดเบี้ยวน้อยลง!!
สวัสดี 30 ปี... สวัสดีสาวแก่ ... สวัสดี สวัสดี สวัสดี ยินดีที่ได้รู้จักเธอ
I love you...Myself....
2-3 ปีหลัง ใครๆ ก็พร่ำพูดถึงเชียงใหม่ ...
ว่าเป็นความลงตัวของ คนเมืองที่กระแดะอยากปลีกวิเวก แต่ยังแรดจะอาบแสงสีและความเจริญ ไอ้เราก็โง่เชื่อเค้า !!!
อู๊ย.. ดูตามเว็บไซต์เห็นจากสื่อโน่นนี่ ต๊ายตาย สวยโคตร เก๋ชาติ ฮิปสุดตรีน
จากนั้นก็ตัดสินใจ ด้วยมันสมองก้อนน้อยๆ ในหัวกลวงๆ ว่า
นี่แหละ เมืองในฝันของคุณกรู ......เอ้อ เอากะกรูดิ
อันที่จริงเคยมีโอกาสได้เอาฝ่าตีน ประทับลงแผ่นดินเชียงใหม่มาบ้าง แต่เป็นทริปแบบสายฟ้าแลบ คือลงเครื่อง แล้วขึ้นดอย แล้วขึ้นเครื่อง กลับกรุงเทพฯ <<< ไปหาพระแสงอารายฟระ <<< ไปทำงานนั่นเอง เหอๆ
จนได้มีโอกาสได้ เอาขาโก่งๆ เดินกวัดแกว่ง เยี่ยมเมืองเชียงใหม่ อีกครั้ง ด้วยความตื่นเต้น และคาดหวังว่า มันต้องเป็นเหมือนที่คุณกรูฝันใฝ่ไว้ใหญ่โต แต่แล้วก็...
เฮ้ย !!!! อะไรกันเนี่ย บ้านนอกบ้าอะไรวะ รถแม่งเยอะกว่าปริมณฑล นนทบุรี บ้านกรู ผู้คนหน้าตาอินเทรนด์แต่งตัวเหมือนหลุดมาจากแคทวอร์ค ดูไปแม่งเดิ้นกว่าเด็กสก๊อย แถวสยาม ร้านรวงก็สุด ฮิป นั่งจิบชากาแฟ ชิลชิล ยังกะอยู่แถวปารีส ตกกลางคืน ผับ บาร์ อัลคาซ่า เปิดกันเกลื่อนเมืองมีทุกซอกซอยหย่อมหญ้า ที่สำคัญ ... อากาศเป็นพิษ มีฝุ่นควัน หนาแน่น เหมือนกทม. แถบชานเมือง ย๊ากกกกกกกกกส์ ที่นี่ที่ไหนว้อย !! >_< กรูต้องการบรรยากาศชนบท คนไทยแท้ บรรยากาศแบบดั้งเดิม กรูขอมากไปไหมเนี่ย เฮ้อ....
สุดท้าย ก็หอบเอาความฝันเหี่ยวๆ ลมหายใจหอบๆ กลับมานั่งทบทวน ที่เมืองหลวงของเรา เออหนอ ถ้าเชียงใหม่มันเหมือนกรุงเทพฯ ขนาดนี้ กรู...จะถ่อถอก สังขารชราไปอยู่ทำไมวะ กรูอยู่เนี่ย ก็มีร้านกาแฟให้นั่ง มีเหล้าให้ดื่ม อากาศก็ไม่เลวร้ายไปกว่ากัน
แม่งเอ๊ย ... เชียงใหม่ ฝันร้ายๆ ชัดๆ เลยมรึง...
