22.2.53

นิ่ง...ไม่นิ่ง...นิ่ง...ไม่นิ่ง...นิ่ง...ไม่นิ่ง...นิ่งเหอะมรึง!!!

เออ ... เคยได้ยินมานานว่า
ผู้หญิงอายุ 30 คือช่วงวัยที่ผู้หญิงจะค้นความสุขจากตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง

ถุย!! เหม็นขี้ฟันไอ้คนพูด ใครมันจะมีความสุขตอน 30 วะ ???
แล้วตอน 30 ชีวิตคุณกรู คุณมรึง และคุณคนคิดทฤษฎีสุขีสุโข

ตอนเข้าสู่วัยเลข 3 จะเป็นยังไง
กำลังทำอะไร แล้วมันจะมีความสุขขึ้นได้ยังไง??
ขากถุย ทฤษฎีสุดเพี้ยน คิดไปได้นะมรึง !!!

ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง <<< เออ มันอาจะเกินนิดหน่อย

แต่ประเด็นก็ คือ กูรู้สึกเบิกบาน แสนสบายใจ และเป็นอิสระอย่างบอกไม่ถูก
นี่นะหรือ คือ ทฤษฎีสุข 30 ....

ว้าว !! สิ่งที่รู้สึกค้นพบไม่ใช่ตัวตนอย่างที่ใครบอก

แต่เป็นความรู้สึก หยุดนิ่ง ...นิ่ง ... นิ่ง มันรู้สึกเบา บาง พริ้ว
และที่สำคัญ คือ รู้สึก "หยุด"

หยุดคิดฝันเรื่องเป็นไปไม่ได้
หยุดเฝ้ารอในสิ่งที่ไม่มีวันมาถึง
หยุดคาดหวังกับสิ่งที่เราไม่สามารถทำได้
หยุดดิ้นรนในสิ่งทีมีผลลัพธ์แค่เหนื่อยเปล่า
หยุดค้นหาบางสิ่งในความว่างเปล่า
หยุดดันทุรังเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่ทำเพื่อความสะใจ
หยุด หยุด หยุด หยุด
หยุด คิดทบทวน...และปรับเปลี่ยน









อาจเปลี่ยนไม่ได้มาก
แต่อย่างน้อย ก็รู้สึกหายเหนื่อย ไม่ต้องหอบแฮ่กๆเป็นหมาอาบแดด
ไม่ต้องพุ่งปรี๊ด ปรอทแตก

แล้วเหลือบตามองเห็นโลกในมุมที่แปลกไป

...ทำไม รู้สึกว่าโลกนี้บิดเบี้ยวน้อยลง!!

สวัสดี 30 ปี... สวัสดีสาวแก่ ... สวัสดี สวัสดี สวัสดี ยินดีที่ได้รู้จักเธอ
I love you...Myself....