สิ่งที่ชอบ สิ่งที่ทำ ผลตอบแทนที่น่าพอใจ ???

2-3 สัปดาห์ที่ผ่านมา เหนื่อยจริงๆ
ทุกครั้งที่ทำอะไรแบบนี้...

เรามักจะย้อนกลับมาถามตัวเองทุกครั้งว่า
นี่คือ สิ่งที่ใช่และต้องการจริงหรือเปล่า ??

สิ่งที่ทำได้ดีที่สุด อาจไม่ใช่สิ่งที่ชอบที่สุด
และสิ่งที่ชอบที่สุด อาจไม่ให้ผลตอบแทนที่ดีที่สุด เสมอไป

แต่นั่นก้ขึ้นอยู่กับว่า ...
ผลตอบแทนที่เราต้องการคือ อะไร


จริงไหม???

-- หมวก ของ ภูผา..... --

กรี๊ดดดดดดดดด ^__^ น่าร้ากกกกกกกก

โหยหารอยอดีต (6) --- 101 ตื๊อรักนายกระจอก

ช่วงนี้ คลั่งไคล้การดู ซีรี่ย์ ทั้งไทย เทศ ยุ่น ดูหมด

ดูกันทั้งวัน ทั้งคืน น้ำตาไหลพราก ... พราก T_T

ตอนเด็กๆ อายุซัก 10 กว่าขวบ <<< ซึ่งผ่านมานานมากกกกกก ...

TV บ้านเราไม่ค่อยมีรายการทางเลือก

มีก็แต่ละครไทย อย่างมากก็หนังจีนกำลังภายใน ช่อง 3 ตอนเย็น

ไม่มีละครเกาหลี หนังฝรั่งมาฉายให้ดูกัน

แต่แล้วก็มีละครญี่ปุ่นเรื่องหนึ่ง (สมัยก่อนไม่มีศัพท์บัญญัติ ซีรี่ย์ บนพิภพไทย)

มาฉายช่วงดึก ช่อง 5.....ไม่รู้สนุกหรือเปล่า แต่ฉันก็รอดู ทุกคืน

ผลก็คือ สนุกมากกกกกกกกกกก ซึ้งมากกกกกกกกก

จนเกิดความประทับใจ ติดตรึงนานเท่านาน มาจนถึงวันนี้

และแล้ว ........ ในที่สุด

ช้านนนนน ก็หา 101 ตื๊อรักนายกระจอก มาครอบครองชื่นชม

(แม้ว่า มันจะมีหนัง x แทรกแผ่น 1-3 เป็นระยะ ระยะ..)

สนุกมากกกกกกกกก ถึงมากที่สุด

พระเอกเตี้ย แก่ จน การงานตกต่ำ ไร้เสน่ห์ อย่างถึงที่สุด

ผ่านการดูตัวมา 98 ครั้ง และมาเจอกับ

นางเอกสุดสวย มีเสน่ห์ นักเชลโล ผู้มีรอยแผลจากอดีต ในการดูตัวครั้งที่ 99

จนทำให้ฝ่ายชายปฏิญาณว่าจะไม่มีการดูตัวครั้งที่ 100

เพราะนางเอกจะต้องเป็นเจ้าสาวของเขา

เรื่องราวสนุก ซึ้ง อิ่ม

ทำให้เราหันกลับมาถามตัวเองตลอดเวลาว่า

ถ้ามีผู้ชายที่ไม่มีอะไรซักอย่าง

รักเราด้วยความจริงใจ ... เราจะรับได้ไหม

สุดท้ายก็ได้คำตอบว่า ...

อยู่เป็นโสดตลอดชีวิตเถอะมึง

ทำไปได้...นะคนเรา ^__^

ประทับใจ ... ในความรักของคนอื่น (อีกแล้ว)

จากกระแสข่าวโจมตีว่า spain

แพ้นัดแรกในฟุตบอลโลก 2010

เพราะ Goal กัปตันทีมชาติspain เอาแต่แอบมอง

แฟนสาวนักข่าวกีฬาชาว spain คนสวย

แต่สุดท้าย... หลังได้ champ กัปตันหนุ่ม

ให้สัมภาษณ์แฟนสาวตามหน้าที่

.... ผลการสัมภาษณ์เป็นดังนี้ T^T ซึ้งอ่ะ !!!

S: ...well, how the championship begun and now... (about 0-1 Swiss)

IKER: WHATcan i say? what can I tell to YOU??

S: so.. TELL ME how do you feel now!!

IKER: in a very happy moment,...happy, very proud , thinking that we´ve made the rights things from the beginning to the end and I just WANT to THANK to those people who always back up , my parents, my brother.. (START CRYING...)

S: Don´t worry, shall we talk about the match for a while and after we..

I: NO, to my friends and.. TO YOU!!

(Credit คำแปลจาก YOUTUBE)

โหยหารอยอดีต --- WorLD CUp 1994 --

กรี๊ดดดดดดด .... ฟุตบอลโลก มันช่างมีมนต์ขลัง

สนุกสนาน หรรษา ดูแล้วมันติดใจ .. มันในอารมณ์

ดูฟุตบอลโลก 2010 แล้ว นึกถึงอดีต

ฟุตบอลโลกที่ทำให้เราคลั่งไคล้ และเสียน้ำตา

เพราะเป็นครั้งแรกที่ดูบอลโลก ตามติดขอบ T.V. ดึกดื่นค่อนคืน ไม่มีหวั่น...

(ปีนี้คู่ดึก 1.30 am มีแอบหลับเป็นบางคู่)

อันที่จริง ก็ดูบอลมานาน ตั้งแต่เด็กแต่เล็ก .. ก็ เป็นลูกรำเพยนี่นา

กีฬาฟุตบอลมันอยู่ในสายเลือด -_-"

แต่แรงจูงใจสำคัญ คือ คนนี้

Roberto Baggio

เบอร์ 10 ทีมชาติ ITALY

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!

หล่อกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ถึงมากที่สุด

จำได้ว่า ปี 1994 พ่อเทพบุตร เปียทองคำของชั้น ดังมาก

ได้รับนักฟุตบอลยอดเยี่ยมยุโรป รองเท้าทองคำ นะยะ

ใครๆ ก็กรี๊ด ก็คลั่งไคล้ ...

ครั้งแรกสะดุดหูกับชื่อมาก่อนเลย เพราะออกเสียงเหมือนชื่อเราเลย

โรแบร์โต้ บาจโจ้ << บางคนก็ออก บักจิโอ้ หรือไม่ก็บักโจ้ ก็ว่ากันไป

สุดท้ายแล้วอันไหนถูกต้องละเนี่ย ??

แต่พอได้เห็นฝีไม้ลายมือ โอ้วววววววว พระเจ้า ชั้นรักผู้ชายคนนี้ เข้าอย่างจัง

ถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้ว เค้าจะทำให้คนค่อนโลก

ผิดหวัง กับลูกโทษชี้ชะตา ยิงข้ามคานไปไกลสุดกู่

ปล่อยให้ brazil คว้าแชมป์โลกไปได้ พร้อมกับน้ำตาท่วมจอของชั้น

แต่ก็เป็น แมตซ์ประทับใจมากๆ ทำให้เป็นหญิงชอบดูบอลไปเลย ...

ปัจจุบัน Baggio น่าจะเลิกเล่นบอลแล้ว เพราะอายุ 40 กว่าๆ แล้ว

ล่าสุด serach หารูปได้ประมาณนี้ หล่อกว่าเดิมอีกอ่า ร้ากกกกกกกกกกกก ที่สุดเลย

หน้าที่ บทบาท สิทธิ เสรีภาพ ...

ตาย ตาย ตาย ..... ไม่ได้เขียน blog มานาน กว่า 3 เดือน
เกิดอะไรขึ้นกับชั้นเนี่ย !!! T^T

1. ขี้เกียจ
2. ไม่มีอารมณ์
3. ไม่มีเรื่องจะเขียน
4........ มึงอย่าแก้ตัว ไม่ใส่ใจจะเขียนนะสิ อีแก่อ้วน เอิ๊ก ๆๆๆ

อันที่จริง (ทำไมมักขั้นต้นประโยคด้วยคำนี้ฟระ??) เรื่องจะเขียน มันก็พอมีนะ
แต่ไม่ใส่ใจจะเขียน จนไอ้คุณนัท เพื่อนรัก เพื่อน love กระตุกเตือน ให้ up blog บ้าง
เออ เออ กรู up ก็ได้ ... โดดงานมา up อีกต่างหาก

อย่าเรียกว่า โดดงาน เลย หมดอารมณ์กับการทำงานมากกว่า ...
เบื่อคน ... ทำไมต้องพยายามแก่งแย่งชิงดี เพื่ออะไร ... มีความสุขเหรอ
การแย่งชิง ต่อสู้ ห้ำหั่น มีความสุขเหรอ .... ไม่น่าจะมีความสุขนะ

คนเรา ในหนึ่งช่วงชีวิต จะอะไรกันหนักหนา
เคยเรียนเรื่องสิทธิพลเมืองไหม ???
คนเราเมื่ออยู่ร่วมในสังคม มีสิ่งที่ต้องปฏิบัติอยู่ตาม หลักการเมืองการปกครอง คือ
การรู้จัก หน้าที่ บทบาท สิทธิ เสรีภาพ และทุกคนต้องปฏิบัติตามสิ่งที่ตัวเองเป็น

แม้ในสังคมการทำงาน เราก็ควรยึดหลักการเมืองการปกครอง นะจ๊ะ
อย่าก้าวก่ายเรื่องคนอื่น และปฏิบัติหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด

เข้าใจไหม ???? เคยเรียนประถมศึกษากันเปล่าเนี่ย ??? หัวข้อการเมืองการปกครอง
ว่าด้วยเรื่อง หน้าที่ บทบาท สิทธิ เสรีภาพ
อยู่ในบทเรียนวิชาสังคมศึกษา ประถมศึกษา 2-6 นะคะ
ซื้ออ่านเสริมความรู้เล่มละไม่กี่บาท ... แต่ช่วยให้คุณเป็นผู้เป็นคนนะคะ

เชื่อเฮาเต๊อะ ... อีวอก !!!!

KEY COVER -- สำหรับกญแจไร้ 'หัว'

กระทู้โชว์ตัวที่พันทิพย์

Who are you? ใครอยู่ในห้อง -- ใครใช้ให้กรูไปดู ??

H.Laswell กล่าวไว้ว่า สื่อมวลชนน่ากลัว และมีพลังเหลือหลาย

ตาม ทฤษฎีโฆษณาชวนเชื่อ propaganda !!



ขนาดกรูเนี่ย เป็นว่าที่มหาบัณฑิต สื่อสารมวลชน

ยังจะเสือกโง่ตกเป็นเหยื่อ โฆษณาชวนเชื่อ อีกนะมรึง ....



เห็นโฆษณา หลายสื่อ มันบอกว่า Who are you? ใครอยู่ในห้อง

เขียนบทดี plot เรื่องเจ๋ง นักแสดงเยี่ยม ผู้กำกับยอด ...

เออๆ กรูก็คล้อยตามว่าหนังแมร่งน่าดูอย่างแรง !!!



อ่ะ รอๆ หนังเข้าโรง

เอาตั๋วฟรีอภินันทนาการไปดู ... มันต้องหนุกดิ หนังฟอร์มดีนะเฟ้ย



หึหึ เหลียวซ้ายแลขวาในโรงหนัง เออ ... แม่งโหวงเหวงดีแท้

นับหัวเก้าอี้ได้เลย เต็มที่ไม่เกิน 15 ที่นั่ง

ยังไม่สำนึก .. เชอะๆ ไอ้พวกไร้รสนิยม มันคงไปดูหนังตลาดๆ เรื่องอื่นหมด

กรูเด็กแนว กรูมีจุดยืน กรูจะดู Who are you? ใครอยู่ในห้อง ...



1 ชั่วโมง กว่า ๆ ... คุณกรูเดินมึนออกจากโรง



ช้านมาทามอารายที่นี่ .......



หนังมะเขืออะไรวะเนี่ย!!

บทห่วย ภาพแย่ Plot นรก



กรูตั้งใจมาดูหนังลึกลับโรคจิต ...

แต่บทหนังแม่งเสือกปูทางซะจนกูรู้ตอนจบ แล้วกรูจะลุ้นมั้ยวะ

บทแม่งก็โคตรอ่อน รู้กันบ้างไหมวะ

ว่าบทหนังต้องเคลียร์ทุกข้อสงสัยของคนดู

นี่กูไม่เคลียร์โคตรจะหลายจุด ซึ่งแต่ละจุดที่มันผูกเงื่อนโคตรปัญญาอ่อน

ผูกเรื่องเละเทะ พร่ำเพรื่อ มากมาย



เฮ้อ ... หนังไทย กรูล่ะหน่ายใจ

ดีนะที่เป็นตั๋วฟรี ยังพอทำใจได้

ถ้าจ่ายสดล่ะก็ กรูจะโทรไปด่า ถึง บาแรมยู เลยมรึง

นิ่ง...ไม่นิ่ง...นิ่ง...ไม่นิ่ง...นิ่ง...ไม่นิ่ง...นิ่งเหอะมรึง!!!

เออ ... เคยได้ยินมานานว่า
ผู้หญิงอายุ 30 คือช่วงวัยที่ผู้หญิงจะค้นความสุขจากตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง

ถุย!! เหม็นขี้ฟันไอ้คนพูด ใครมันจะมีความสุขตอน 30 วะ ???
แล้วตอน 30 ชีวิตคุณกรู คุณมรึง และคุณคนคิดทฤษฎีสุขีสุโข
ตอนเข้าสู่วัยเลข 3 จะเป็นยังไง
กำลังทำอะไร แล้วมันจะมีความสุขขึ้นได้ยังไง??
ขากถุย ทฤษฎีสุดเพี้ยน คิดไปได้นะมรึง !!!

ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง <<< เออ มันอาจะเกินนิดหน่อย
แต่ประเด็นก็ คือ กูรู้สึกเบิกบาน แสนสบายใจ และเป็นอิสระอย่างบอกไม่ถูก
นี่นะหรือ คือ ทฤษฎีสุข 30 ....

ว้าว !! สิ่งที่รู้สึกค้นพบไม่ใช่ตัวตนอย่างที่ใครบอก

แต่เป็นความรู้สึก หยุดนิ่ง ...นิ่ง ... นิ่ง มันรู้สึกเบา บาง พริ้ว
และที่สำคัญ คือ รู้สึก "หยุด"

หยุดคิดฝันเรื่องเป็นไปไม่ได้
หยุดเฝ้ารอในสิ่งที่ไม่มีวันมาถึง
หยุดคาดหวังกับสิ่งที่เราไม่สามารถทำได้
หยุดดิ้นรนในสิ่งทีมีผลลัพธ์แค่เหนื่อยเปล่า
หยุดค้นหาบางสิ่งในความว่างเปล่า
หยุดดันทุรังเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่ทำเพื่อความสะใจ
หยุด หยุด หยุด หยุด
หยุด คิดทบทวน...และปรับเปลี่ยน

อาจเปลี่ยนไม่ได้มาก
แต่อย่างน้อย ก็รู้สึกหายเหนื่อย ไม่ต้องหอบแฮ่กๆเป็นหมาอาบแดด
ไม่ต้องพุ่งปรี๊ด ปรอทแตก
แล้วเหลือบตามองเห็นโลกในมุมที่แปลกไป

...ทำไม รู้สึกว่าโลกนี้บิดเบี้ยวน้อยลง!!

สวัสดี 30 ปี... สวัสดีสาวแก่ ... สวัสดี สวัสดี สวัสดี ยินดีที่ได้รู้จักเธอ
I love you...Myself....

เชียงใหม่ไม่ใช่เมืองในฝัน ... อีกต่อไป

2-3 ปีหลัง ใครๆ ก็พร่ำพูดถึงเชียงใหม่ ...
ว่าเป็นความลงตัวของ คนเมืองที่กระแดะอยากปลีกวิเวก แต่ยังแรดจะอาบแสงสีและความเจริญ ไอ้เราก็โง่เชื่อเค้า !!!

อู๊ย.. ดูตามเว็บไซต์เห็นจากสื่อโน่นนี่ ต๊ายตาย สวยโคตร เก๋ชาติ ฮิปสุดตรีน
จากนั้นก็ตัดสินใจ ด้วยมันสมองก้อนน้อยๆ ในหัวกลวงๆ ว่า
นี่แหละ เมืองในฝันของคุณกรู ......เอ้อ เอากะกรูดิ

อันที่จริงเคยมีโอกาสได้เอาฝ่าตีน ประทับลงแผ่นดินเชียงใหม่มาบ้าง แต่เป็นทริปแบบสายฟ้าแลบ คือลงเครื่อง แล้วขึ้นดอย แล้วขึ้นเครื่อง กลับกรุงเทพฯ <<< ไปหาพระแสงอารายฟระ <<< ไปทำงานนั่นเอง เหอๆ

จนได้มีโอกาสได้ เอาขาโก่งๆ เดินกวัดแกว่ง เยี่ยมเมืองเชียงใหม่ อีกครั้ง ด้วยความตื่นเต้น และคาดหวังว่า มันต้องเป็นเหมือนที่คุณกรูฝันใฝ่ไว้ใหญ่โต แต่แล้วก็...

เฮ้ย !!!! อะไรกันเนี่ย บ้านนอกบ้าอะไรวะ รถแม่งเยอะกว่าปริมณฑล นนทบุรี บ้านกรู ผู้คนหน้าตาอินเทรนด์แต่งตัวเหมือนหลุดมาจากแคทวอร์ค ดูไปแม่งเดิ้นกว่าเด็กสก๊อย แถวสยาม ร้านรวงก็สุด ฮิป นั่งจิบชากาแฟ ชิลชิล ยังกะอยู่แถวปารีส ตกกลางคืน ผับ บาร์ อัลคาซ่า เปิดกันเกลื่อนเมืองมีทุกซอกซอยหย่อมหญ้า ที่สำคัญ ... อากาศเป็นพิษ มีฝุ่นควัน หนาแน่น เหมือนกทม. แถบชานเมือง ย๊ากกกกกกกกกส์ ที่นี่ที่ไหนว้อย !! >_< กรูต้องการบรรยากาศชนบท คนไทยแท้ บรรยากาศแบบดั้งเดิม กรูขอมากไปไหมเนี่ย เฮ้อ....

สุดท้าย ก็หอบเอาความฝันเหี่ยวๆ ลมหายใจหอบๆ กลับมานั่งทบทวน ที่เมืองหลวงของเรา เออหนอ ถ้าเชียงใหม่มันเหมือนกรุงเทพฯ ขนาดนี้ กรู...จะถ่อถอก สังขารชราไปอยู่ทำไมวะ กรูอยู่เนี่ย ก็มีร้านกาแฟให้นั่ง มีเหล้าให้ดื่ม อากาศก็ไม่เลวร้ายไปกว่ากัน

แม่งเอ๊ย ... เชียงใหม่ ฝันร้ายๆ ชัดๆ เลยมรึง...

หายไปนาน... จะจมกับความวุ่นวายจอมปลอมเพื่ออะไร?

งั้นงี้ งี้งั้น งู้นงี้ งี้งู้น....
จะวุ่นวายมากมายทำไม
กลับมาหาความสุขเล็กๆ กับสิ่งที่รักชิ้นน้อยๆ ดีกว่า